Enkele weken geleden kuierde ik door Brugge. In een druk bewandelde straat passeerde ik een groot huis. Voor de deur stond een vaas met rozen.
‘Voor iedereen die eentje kan gebruiken’, stond er op een bordje geschreven.
Wat mooi, dacht ik. Zo simpel kan het dus zijn. Het inspireerde mij.
We kibbelen zo vaak over hoe verandering er moet uitzien, wie verantwoordelijkheid moet nemen, wie de schuldige is van wat fout loopt. Zo spelen we de hete aardappel door. Dat we zelf schoonheid in de wereld kunnen zetten, ieder op zijn eigen unieke manier, vergeten we.
Wat als wij allemaal al de oplossing zijn?
Stel dat iedereen iets zou buitenzetten. Iets waarmee hij of zij de buurt kan mooier maken Een kunstwerk, een paar courgetten, Hoe zouden de straten er dan uitzien? Welke invloed zou dit hebben op ons samenleven?
Ik zette alvast dit tafeltje buiten. Mensen kunnen er even verpozen, een brief versturen of teksten meenemen. Met dit simpele concept trek ik in de week van 30 augustus ook naar parken en andere openbare plaatsen. Wellicht houd ik het dan enkel bij brieven versturen. Tafeltje meedoen op bakfiets en klaar.
Volgen jullie?
No responses yet