Vanmorgen wilde ik met de verhalenbakfiets naar het Astridpark rijden, om er samen met voorbijgangers een verhaal te schrijven. Ik zou er aan een tafeltje zitten, vergezeld van een paar zelfgekozen zinnen op een blad papier. Een willekeurige voorbijganger zou me dan vervoegen aan het tafeltje en een vervolg schrijven op de zinnetjes. Op het einde van de dag zou ik met één lang verhaal naar huis gaan.
Ik was er klaar voor, met thermische kledij en warme thee om de koude te trotseren. Maar helaas: mijn oorspronkelijke plan viel al snel in duigen wanneer ik merkte dat de wegen waren afgezet voor een marathon. Ik zou moeten omrijden. Dat zag ik niet zo zitten, want de fiets was zwaar geladen. Daarom besloot ik om met de bakfiets naar een parkje te fietsen dat gemakkelijker was om te bereiken: Hof de Jonghe.
In dit parkje stonden al verschillende tafels. Het enige wat ik nog moest doen, was er een aantrekkelijke schrijfplaats van maken. En ik bedacht me: waarom moet ik met een tafeltje rondrijden als ik gewoon aan een picknicktafel kan zitten?
Ik schreef een paar zinnen op en wachtte op voorbijgangers.
Nieuwsgierig naar de zinnen die ik opschreef en wie er voorbijkwam?
Wel, dat vertel ik je nog niet, want het verhaal is nog niet af 🙂 De komende weken en maanden schrijf ik er verder aan, samen met voorbijgangers. Wellicht wordt het te koud om lang buiten te zitten, maar daar vind ik wel iets op …
No responses yet